Rozdział XVIII

  Rozdział bardzo krótki, mam więcej dużo więcej, ale musze wprowadzić wiele poprawek, przeprzaszam za te 3 miesiące, ostatnio wszystko mi sie wali, troche przesłodzony rozdział. Następny powinien być lepszy, ponad 10 stron mam już gotowe, musze tylko sprawdzić błędy. Jeszcze raz przepraszam i obiecuje ze dotrwam do końca.

-Kto to!-wrzasnął i po chwili miałam guan-dao przy szyi. Widziałam że się na mnie nie patrzy i wyczuł po prostu gdzie jestem. Cicho się schyliłam aby nie kapnął się że zmieniam otoczenie.

-I tu cie mam-wyszeptałam mu na ucho i po chwili siedziałam na jego brzuchu okrakiem.

-Chika! Co ty tu robisz przecież zawsze biegacie do polanki! Sorry, że cie chciałem zabić, nie wiedziałem że to ty.-mówił zaskoczony lenny.

-Nie mogę już z ścieżki sobie zejść? Spoczko nic się nie stało najwyżej już nie miałby kto drażnić tego całego hao.-zaśmiałam się i spostrzegłam że lenny się czerwieni.

-Coś się stało? Jesteś cały czerwony.

-Emmm czemu na mnie siedzisz.-zapytał a ja się zorientowałam, że z niego nie zeszłam.

-sorki wiem jestem ciężka...-Już chciałam zejść a len złapał mnie lekko usiadł przyciągnął do siebie i zaczął całować. Znowu to cholernie przyjemne uczucie. Lekko już nas rozłączał lecz ja przytuliłam go mocniej i kontynuowałam wcześniejszą czynność. Gdy przerwaliśmy żadne nie przepraszało tak jak ostatnim razem, zeszłam z niego położyłam się obok i razem podziwialiśmy obłoki.

-Patrz ostrogłowy królu tam jest króliczek.

-Rzeczywiście, hmm... zobacz a tam jest coś na kształt guan-dao- zaciekawił się len.

-A obok tego jakaś brzydka postać z czubem na głowie...-udałam zamyśloną po czym się roześmiałam.

-Coś sugerujesz?-teraz zrobił minę a'la foch.

-nie nic takiego tylko jakiegoś brzydkiego chłopaka z czubem na głowie i guan-dao...

-Zapłacisz mi za to żabciu.-wstał przewiesił mnie przez ramie i biegł coraz bliżej jeziora.

-Len, nie nie chce być mokra, Len nie, leeeeeeeeeen.-wrzeszczałam jak jakaś uprowadzana.

-Ciiii,- powiedział i wskoczył ze mną do jeziorka. Nagle w jeziorku mnie puścił.

-Leeeen ja nie umiem pływać- krzyknęłam zaczęłam udawać że się topie i powoli lekko się śmiejąc opadałam w kierunku dna. Słyszałam jego stłumione krzyki i co chwilowy plusk nurkował i wynurzał się a ja popłynęłam na dno, 3 metry pod brzegiem. Dzięki coraz to nowym zdolnościom umiem oddychać pod wodą biorąc wcześniej solidny haust powietrza. Nie długo ale umiem. Czułam że na razie wystarczy i wynurzyłam się ze śmiechem. Len popatrzył na mnie i zaczął się drzeć:

-wiesz jak się wystraszyłem!Nigdy więcej tak nie rób!!!

-Noo dobrzee dobrzeee-Podpłynełam do niego i po raz kolejny zaczęliśmy się całować. Gdy odłączyliśmy się chyba chciał znowu się przybliżyć lecz ja dałam mu buziaka w policzek i wrzasnęłam że gramy w buziakowego berka. Len się zaśmiał.

-Co się śmiejesz goooniszz- krzykałam a len już ruszył w kierunku mnie. Pływaliśmy, goniliśmy się nawzajem, dawaliśmy buziaki i podtapialiśmy. Gdy wyszliśmy śmiałam się z czuba lena którego w tej chwili nie było. Jego włosy teraz były ułożone podobnie jak u yoh tylko dłuższe.

-Haha, już nie jesteś ostro włosy.-chichotałam.

-A ty już nie masz idealnych włosów tylko loczki- rówienż się śmiał, nie przejęliśmy się naszymi fryzurami i ruszyliśmy w kierunku domu, robiło się już ciemno.

-Chika... Czyli ze... My... Chodzimy?-zapyta lekko poddenerwowany len.
- Nie słyszałam jeszcze takiego pytania- odpowiedzialam spokojnie.
-emmm a co byś mi odpowiedziała?
-Jakby chciał kiedyś spytać to ci odpowiem.- powiedziałam i szliśmy w ciszy...

20 min później
-Len dom jest w tamtym kierunku...-pokazałam ręką kierunek, lecz ten powiedział że idziemy na spacer, wtedy siedziałam znów cicho... Szliśmy ulicami naszego miasta aż doszliśmy do jakiejś jaskini...
-Len ją się boję gdzie idziemy- zapytałam drżącym głosem.
-Zaufaj mi, nie ma się czego bać...
-Nie Len ją się wracam!-ruszyłam w kierunku wyjścia, fioletowowlosy przytulił mnie i wziął na ręce przytuliłam się mocno i len kontynuował trasę. Nie wiem jak szliśmy bo zasnęłam...
Gdy się obudziłam szybko spostrzegłam że nie jestem w swoim łóżku, lecz na jakimś hamaku, obok mnie leży len i patrzy się na mnie. Rozglądnęłam się do okola byliśmy w pięknym miejscu wszędzie kolorowe kwiaty roślinność, hamak, trawa różnej długości, mały stawek coś na podobiznę oczka wodnego, byłam wniebowzięta.
-i jak ci się podoba- zapytał len
-Jest pięknie, dlaczego mnie tu przyprowadziłeś?-wstaliśmy z hamaku.
-chika... Czy ty chciałabyś że mną chodzić?-zapytał zaczerwieniony len i podarował mi małego fioletowego kwiatka.
-Lenny... Nie przeszkadza ci to że jest pomiędzy nami prawie 3 lata różnicy...?
-Nie...
-Tak- odpowiedziałam i zaczęłam go namiętnie całować.
-Czyli jesteśmy para?-zapytał gdy pół godziny później siedzieliśmy w hamaku.
-Tak z tego co wiem to tak- uśmiechnęłam się w stronę mojej drugiej połówki.
-Wracajmy wszyscy się pewnie martwią w końcu nie ma nas cały dzień...
-I noc...
-Cooo!! - Dopiero teraz zauważyłam że już jest dzień.
-Wracajmy...
-Dobrze, którędy?
-Możemy iść przez wodospad, ścieżkę lub przepłynąć łódka...
-Może tak na wariata?-więcej nie musiałam mówić len skoczył że mną za rękę w ścianę wodospadu. Teraz dopiero zdałam sobie sprawę że to miejsce było ukryte za wodospadem. Spadaliśmy sobie spokojnie z 30 metrów za rękę do wody, była głęboka a my świetnie pływamy wiec nic się nie stało. Wyszliśmy z jeziorka do którego wpadał wodospad i udaliśmy się w stronę domu. Moja ręka odszukała rękę lena i szliśmy całą drogę z splecionymi palcami.
-Len może na razie nie będziemy nikomu mówić.?
-Chcesz udawać że nie chodzimy?
-Nie po prostu nie będziemy im tego oznajmiać gdy się domyśla sami będzie ok... Na razie glupio mi po incydencie z yoh. Dziewczyny straciły wszelki szacunek i zaufanie do chłopaków. Nawet pilika do treya chodź w mniejszej ilości. Jun stara się utrzymywać dobre relacje z tobą ale też trzyma się trochę dalej...
-Dobrze wiec gdy sami zauważą to potwierdzimy.
10 min później.
Wchodzimy do domu. Chcieliśmy delikatnie się przemknąć lecz zauważyli nas z kuchni.
-Len chika chodźcie tu!-wrzasnęli, a ja z lenym wymieniliśmy się spojrzeniami pościliśmy ręce i poszliśmy do kuchni.